Wat men allemaal niet uit de kast haalt als iemand gaat trouwen…
Een partner, zeker. Maar ik doel meer op de supporters van de betrokken partijen, wat die allemaal niet bedenken om hun laatste vrije dagen te voorzien van een restpartij losbandigheid. Ik heb het dus niet over het feest zelf inclusief vijfsterrenvuurwerk, maar over wat eraan vooraf gaat. Het vrijgezellenfeest. Herkenbaar aan grappig uitgedoste mensen die zich samen niks aantrekken van dresscode of sociaal acceptabel gedrag. Die iets doen wat in het gewone bestaan ondenkbaar is zoals een vossenjacht op de hei, jetskiën op veilingkisten of achteruit op een bierfiets zitten in een afgezet gebied waar de rest van het verkeer geen gevaar loopt. Afgelopen zaterdag deed ik mee aan het vrijgezellenfeest van mijn zoon, een feest met – onvermijdelijk - bier. De organisator had gevraagd of ik iets dergelijks kon regelen in de Schuimkraegh. Achteraf ben ik blij dat ik mijn aarzeling om ja te zeggen veranderde in nee. Werd te lastig. En als ik zie hoe de brouwerij waar hij uiteindelijk terecht kwam een toepasselijk bierevenement in elkaar zette dan geef ik mezelf helemaal gelijk. Het werd geen bierfiets, maar een bierbrouw, een dubbele zelfs, onder de vlag van ‘workshop’. Brouwerij Pronck in Leiden had desgevraagd twee recepten gemaakt, die tien bevoorrechte vrijgezelvrienden én de aanstaande bruidegom zelf mochten maken. Een driegranen tripel en een gerstewijn, de laatste op verzoek met Saisongist van Lallemand.
‘Consultant’ Frans van de brouwerij had de ingrediënten voor de twee soorten klaarstaan. De deelnemers mochten de brouw zelf doen, van afwegen tot het afsluiten van de vergistingsvaten. Tussendoor legde Frans helder uit in welke fase van het brouwproces we zaten en waar het om draaide. Eveneens tussendoor kwamen er verschillende quizzen langs, bierquizzen natuurlijk. En net zo tussendoor volgden er tot halve hoogte gevulde glazen met alle bieren uit het assortiment van Pronck. Gekruide bieren vaak, te beginnen met de Hazy Hawaii, inclusief ananas. En al even tussendoor stond de tafel vol met een uitbundige lunch of passende hapjes waaronder vooral (Leidse?) kaas. Hoe de in tweeën gedeelde groep de aandacht nog kon houden bij de gonzende en dampende ketels mag een wonder heten. Die aandacht was er trouwens wel voor de groepsfoto die op de etiketten van beide bieren komt. Per slot van rekening wil iedere consument niet alleen graag alles weten van de ingrediënten, maar ook zo dicht als mogelijk bij de ambachtelijke brouwer komen.
Het hele traject duurde van 10 tot 16. Daarna vraagt een stad als Leiden er om bekeken en beproefd te worden. Wat dan ook tot de laatste trein retour Beverwijk gebeurde.
Als het goed is staat er op dit moment twee keer 25 liter te vergisten in mooie Italiaanse rvs-gistvaten. Pronck bottelt de bieren als ze klaar zijn, plakt de etiketten en stuurt de flessen over pakweg anderhalve maand deze kant op. Kunnen we dit vrijgezellenfeest eindelijk afsluiten.
Frans Koopman
120722
